مقایسه ظرفیّت ضداکسایشی تام و میزان فعّالیّت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و نیمرخ لیپیدی سرم شناگران استقامتی با مردان غیر ورزشکار

چکیده  اعتقاد بر آن است که میزان فعّالیّت آنزیم های ضداکسایشی بدن در طول فعّالیّت های هوازی متوسّط افزایش، و از آسیب دیدگی بافت ها در برابر استرس اکسایشی تولید شده در جریان ورزش محافظت می کنند. هدف تحقیق حاضر، مقایسه ظرفیّت ضداکسایشی تام (tac) و میزان فعّالیّت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (gpx) و نیمرخ لیپیدی سرم شناگران استقامتی با مردان غیر ورزشکار است. بدین منظور 25 نفر شناگراستقامتی که در 7 ماهه قبل از تحقیق به طور مداوم هفته ای حدِّ اَقل 3 جلسه 45 دقیقه ای در تمرینات شنا شرکت کرده بودند و 23 مرد غیر ورزشکار که در دوره مشابه در فعّالیّت های ورزشی منظّم شرکت نداشتند، در تحقیق شرکت کردند. tac با استفاده از روش frap، فعّالیّت آنزیم gpx بر اساس مهار واکنش اتواکسیداسیون پیروگالول؛ و غلظت شاخص های نیمرخ لیپیدی با استفاده از روش های آنزیماتیک استاندارد کیت شرکت پارس آزمون اندازه گیری گردیدند. نتایج آزمونt نشان داد که مقادیر tac، gpx و اکسیژن مصرفی بیشینه شناگران نسبت به مردان غیر ورزشکار به طور معنی داری بالاتر (05/0p ). بنابراین، انجام دادن تمرینات خاص رشته شنا به صورت منظّم باعث بهبود و تقویت دستگاه ضداکسایشی در برابر استرس اکسایشی تولید شده در جریان ورزش می شود.